Sunday, October 5, 2008

Monolog Di Eidulfitri (Sebuah Rintihan Di Hari Lebaran)

Hari ini
Aku beraya dengan penuh kegembiraan
Aku bergaya dengan pakaian baru
Aku bergelak ketawa dengan adik-beradikku
Aku menikmati juadah yang istimewa hasil air tangan emakku
Aku berkunjung ke rumah sanak saudara yang jauh mahu pun dekat
Dan aku melihat
Kegembiraan yang aku alami ini
Turut terpancar di wajah orang yang lalu-lalang di hadapanku...

Namun
Di kejauhan kegembiraan ini
Aku risau
Tersangat-sangat risau
Aku masih risau dengan keadaan diriku & keadaan perjuangan ini
Aku risau dengan perjuangan yang masih terumbang-ambing
Aku risau dengan keikhlasan & iltizam diriku
Aku risau dengan doa yang tidak termakbul
Aku risau dengan nusrah yang tidak kunjung tiba
Dan paling ku risau
'Kegembiraan' di Aidilfitri ini
Membunuh jiwa & roh perjuangan

Aku terimbau kedahsyatan ujian di Medan Uhud
Dengan peringatan demi peringatan Allah turunkan
Dalam pelbagai bentuk & rupa
Dengan Nabi yang juga tidak terlepas dengan ujian
Dan kerana itu aku berfikir
Mampukah diri ini menanggung ujian seberat itu
Mampukah diri ini membina segunung kemenangan..
Di atas ranting-ranting cubaan sebesar itu

Sungguh..
Aku tidak sehebat Anas An-Nadhar
Yang berjuang sehingga tidak mempunyai wajah,
Aku tidak seberani Abu Dujanah
Menjadi tentera yang paling hadapan..
Dengan kejaguhan memegang amanah pedang Nabi

Ya..
Di pagi ini..
Aku menginsafi diri
Insan kecil yang masih lemas dengan pembohongan duniawi
Insan hina yang masih terbuai dengan palitan mazmumah
Dan kerana itulah
Aku sedar bahawa aku..
Bukanlah 'siapa-siapa' di gelanggang ini
Tidak lain
Hanyalah hamba yang 'tidak bernama'..

Namun Ya Allah..
Dengan keinsafan tentang kerdilnya diri ini
Dengan kesedaran tentang lemahnya diri ini
Aku bermohon
Aku bermohon wahai Tuhan..
Di hari kemenangan ini
Agar Kau peliharalah perjuangan ini
Kau berilah pengakhiran yang baik pada perjuangan ini
Kau peliharalah hati-hati yang mendokong perjuangan ini
Agar tetap
Dan terus tetap
Di atas landasan perjuangan ini
Dan Kau golongkanlah kami
Di kalangan orang yang 'sikit & susah'...